X-Posure
GROUP EXPO EVERY DAY 18.00 - 00.00
In X-posure geven een eclectische groep kunstenaars zich bloot. Een introspectieve tocht door de kronkelende hersenspinsels van queer creatives die de krachten bundelen in een zinnenprikkelende tentoonstelling.
In X-posure an international group of artists expose themselves. An introspective journey through the fantasies of queer creatives, who join forces in a titillating exhibition.
Doing Her
Valerie reding, swıtzerland
photography
Deze reeks portretten maakt deel uit van het multidisciplinaire project “DOING HER”, dat fotografie en video installatie alsook een langdurige en interactieve live performance met elkaar verbindt.
“Door normen over identiteit, seksualiteit, genderrollen en lichamen uit te dagen en te deconstrueren, versta ik het zelf, het lichaam en hun verlangens als een niet-lineaire, fluïde entiteit die constant aan het shape-shiften is. Deze gedaanteverandering is een eindeloze lus van destructie en constructie, van veelheid en gelijktijdigheid, van ontwikkeling en falen, inconsistent en ambigu.
In deze reeks van portretten onderzoek ik alternatieve vormen van vrouwelijkheid door het combineren van drag, het artificiële, het heksen-achtige en het monsterlijke.
In samenwerking met Ivan Blagajčević, Nicolas Dubosson, Ivan Monteiro, Suzana Ristić en Rocco Schira, creëerde ik surreële creaturen die hegemoniale en heteronormatieve concepten van gender identiteiten en de representaties ervan uitdagen, en probeerde ik “authenticiteit” te vinden door het artificiële.”
This series of portraits is part of the multidisciplinary project “DOING HER”, which combines photography, a video installation as well as a long-durational and interactive live performance.
By trying to challenge and deconstruct norms about identities, sexualities, gender roles and bodies, I understand the self, the body and its desires as a nonlinear, fluid entity that is constantly shapeshifting in an endless loop of destruction and construction, of multiplicity and simultaneity, of development and failure, inconsistent and ambiguous.
In this series of portraits, by combining drag, the artificial, the witchy and the monstrous, I’m exploring alternative forms of femininity. Working with Ivan Blagajčević, Nicolas Dubosson, Ivan Monteiro, Suzana Ristić and Rocco Schira, I created surreal creatures that challenge hegemonial heteronormative concepts of gender identities and their representations and tried to find “authenticity” through artifice.
Valerie Reding works at the intersection of performance, dance, photography and video. Exploring the potential of vulnerability, transformation and elements of drag, she inquires gender roles and norms of bodies, identities and sexualities. Her work has been shown in galleries such as Commonwealth & Council and FORMA Arts Contemporains, at festivals like zürich moves!, The Queer Biennial II, La Fête du Slip and Porny Days as well as at theaters like Tanzhaus Zürich, Arsenic and CounterPulse.
Erotıc botanıcal discoveries
Elske van Lonkhuyzen, Belgium
video installation
Bloemen die zich voorzichtig openen, tere knoppen, ferme stampers, vochtige aarde. Niets zo suggestief als een plantengids. De Erotic Botanical Discoveries tonen het onstuimige, hitsige huwelijk tussen planten en poëzie. Niet door te schrijven maar juist door te schrappen legt Elske van Lonkhuijzen de verborgen spanning tussen de opgewonden ritselende bladeren/bladzijden bloot.
Elske van Lonkhuyzen (1984) woont in Antwerpen. Ze schrijft levensverhalen en ultrakort, vrolijk proza. Daarbij experimenteert ze graag met vorm. Zo maakte ze een haikukaraoke- installatie, een familie-adventskalender en een museumcatalogus van al haar korte broeken. Elske is maker bij De Nieuw Oost. Ze heeft geen groene vingers.
Flowers that open gently, delicate buds, firm pistils, moist soil. Nothing as suggestive as a plant guide. The Erotic Botanical Discoveries show the boisterous, horny marriage between plants and poetry. Not by writing but by deleting text does Elske van Lonkhuijzen expose the hidden tension between the excitedly rustling pages/leaves.
Elske van Lonkhuyzen (1984) lives in Antwerp. She writes life stories en super short, cheerful prose. When doing so, she likes to experiment with form. She made a haiku karaoke installation, a family advent calendar and a museum catalog of all her shorts. Elske is a writer at De Nieuw Oost. She doesn’t have a green thumb.
wodkanademosterd.com/
Forest porn
alan tod, France
illustration
“De forest art esthetiek opent nieuwe geestestoestanden waar plantaardige intelligentie onze perceptie van de realiteit, schoonheid, en het leven uitdagen”.
De reeks forest porn gaat over mijn diepe relatie met planten. Ik heb me voor het eerst in het bos afgetrokken toen ik 14 was. Het was warm, in augustus. Ik was op mijn fiets onderweg toen ik een stukje bos zag, langs de weg. De koelte van die plek vond ik onmiddellijk aantrekkelijk. Toon ik in de bosjes zat, kon ik me niet lange inhouden: er was een aanwezigheid die me gewoon opwond. Toen ik klaarkwam en mijn sperma de grond raakte, voelde ik dat het bos met me gevreeën had. Deze reeks tekeningen gaat over mijn zeer intieme gevoelens over de natuur. We zijn allemaal deel van hetzelfde, en liefde verbindt ons allemaal.
Alan Tod is een bos-kunstenaar. Als een ambassadeur is hij er om van het bos een kunstwerk te maken. FOREST ART produceert bos, vruchtbare bodem, organische installaties, levende sculpturen, levende verhalen, visuals, collectieve performances en lobby. Be aware, wees gewaarschuwd/vanaf nu weet je, bos is kunst!
“The forest art aesthetic opens new states of mind where vegetal intelligence is challenging our perception of reality, beauty and life”.
The forest porn series is about my deep relationship with plants. The first time I wanked off in the forest I was 14 years old. It was hot, it was the month of August. I was riding my bike when I saw a little wood on the side of the road. The freshness of the place immediately attracted me. Once I was under the bushes and the little trees, I could not hold myself anymore. There was this presence that excited me. When I came and the sperm fell on to the ground I felt that the forest had just made love with me. This series of drawings is about my very intimate feelings about nature; that we are all part of the same thing, and love unites us all.
Alan Tod is a forest artist. As an ambassador, he is here to make the forest a piece of Art. FOREST ART produces forest, fertile soils, organic installations, alive sculptures, alive stories, visuals, conferences, collective performances and lobby. Be aware, Forest is art !”
More Than a body
randomagus, spaın
collage
De collages van Randomagus tonen zijn meningen over mannelijkheid en zijn strijd met de traditionele interpretatie ervan. De mannen in zijn kunst lijken niet bang om zichzelf aan de wereld te tonen, lijken zich bewust te zijn van zichzelf en zijn dapper genoeg om zichzelf te zijn, zonder zich druk te maken om als ‘mannelijk’ gezien te worden. Hij beschouwt ze als vechters die hun schoonheid als hun wapen gebruiken. “Mijn werk is een reflectie van wie ik zou willen zijn, maar wie ik nog niet durf te worden. Ik moet toegeven dat angst een grote rol speelt in mijn leven - alleen al dit hardop uit te spreken, verhoogt mijn angst - maar via de mannen in mijn collages sta ik mezelf toe om ook een heldhaftig leven te leiden.”
De collages van Randomagus werden tentoongesteld in Galerie Wind in Rotterdam, les Bernardes in Girona en The Gaythering in Miami en maken deel uit van kunstcollecties in onder andere Australie, de VS, Zwitserland en België.
The collages of Randomagus reflect his views on masculinity and his struggle with the traditional interpretation of it. The men in his artworks seem unafraid to show themselves to the world, seem to know who they are and are brave enough to be themselves, without being worried about not being considered 'masculine'. He sees them as fighters, using beauty as their weapon. “My work is a reflection of who I would like to be but still lack the guts to become. I have to admit fear is a major motivator in my life - and saying this out loud definitively raises my fear level - but through the men in my collages I allow myself to live a heroic life as well."
The collages by Randomagus (Benicarló, Spain, 1976) have been exhibited in Galerie Wind in Rotterdam, les Bernardes in Girona and The Gaythering in Miami and are part of art collections in countries such as Australia, USA, Switzerland and Belgium. Some of his works have been used in talks about diversity, and one of them is the cover of “Un amor”, the Nadal Literary Award in 2018
The Dream of the gırl dıver
samuel bester, france
video installation
Deze film is geïnspireerd door het kunstwerk “The Dream of the Fisherman’s Wife” (蛸と海女) van Hokusai uit 1814, dat op zijn beurt geïnspireerd is door het verhaal van Princes Tamatori. Dit werk maakt deel uit van de shunga Kinoe No Komatsu, een erotisch kunstboek, dat het lot van een duikersmeisje beschrijft: ze trotseert een drakenkoning, de god van de zee, om een gestolen juweel terug te vinden. Hokusai maakt een erotische versie van dit tragisch verhaal, waar het monster beschermd wordt door octopussen die van de prinses versiert werden. Deze film gebruikt data moshing om lichamen en texturen in een onderzeese arabesk verzadigd met kleuren.
Samuel Bester exploreert ambiguïteit door variaties en vervormingen, en probeert op deze manier de dynamiek tussen perceptie, interpretatie en emotie te versterken. Met zijn metaforisch en poëtisch taalgebruik wil Samuel de nieuwsgierigheid versterken en composities creëren waarin arrangementen mentale beelden produceren. De voor de hand liggende betekenissen worden vervormd en tijd en herinneringen hebben altijd een sleutelfunctie.
“The Dream of the Girl Diver” is a film inspired by the 1814 print of Hokusai called “The Dream of the Fisherman's Wife” (蛸と海女), which is itself inspired by the tale of Princess Tamatori. This work is part of the shunga Kinoe No Komatsu, an erotic art book, which describes the misadventures of a girl diver defying a king dragon, a god of the sea, to recover a stolen jewel. Hokusai offers a highly eroticized version of this tragic tale, where the monster is protected by undertaking octopuses seduced by the princess. This video uses data moshing to mix bodies and textures in an underwater arabesque saturated with colours.
By exploring ambiguity through variations and deformations, Samuel Bester tries to increase dynamics between perception, interpretation and emotion. Using a metaphorical poetic language, he wants to amplify curiosity by creating compositions where arrangements produce mental images. The apparent significances are scrambled, time and memory always have a key function.
